พันธกิจมานาประจำวัน

1. การพิพากษาที่บกพร่อง
   ฉันมักตัดสินผู้คนที่ก้มดูโทรศัพท์ขณะเดินตามถนน ทำไมเขาไม่คิดบ้างว่ารถอาจชน ฉันถามตัวเองว่า พวกเขาไม่ห่วงความปลอดภัยของตนเองเลยหรือ แต่แล้วในวันหนึ่ง ขณะกำลังข้ามถนนแล้วจะเดินเข้าซอย ฉันง่วนอยู่กับข้อความในโทรศัพท์จนไม่เห็นว่ามีรถแล่นมาทางซ้ายมือ ยังดีที่คนขับมองเห็นและหยุดรถกะทันหัน แต่ฉันรู้สึกอาย นิ้วที่ฉันเคยชี้ต่อว่าคนอื่นได้ย้อนกลับมาที่ตัวฉันเอง ฉันตัดสินคนอื่น แล้วก็ทำเสียเอง
2. พระพรในปัญหา
   บางครั้งฉันคิดว่า ถ้าฉันสร้างปัญหา ฉันก็ต้องแก้เอง แม้ฉันจะเชื่อพระเจ้าผู้ทรงพระคุณ ฉันกลับทำราวกับว่าพระองค์จะช่วยเฉพาะเวลาที่ทรงเห็นสมควรเท่านั้น
3. ที่ปลอดภัย
   ฉันได้งานแรกในชีวิตที่ร้านอาหารจานด่วนแห่งหนึ่ง เย็นวันเสาร์ชายคนหนึ่งเตร็ดเตร่อยู่แถวนั้นและถามว่าฉันจะเลิกงานเมื่อไหร่ ซึ่งทำให้ฉันรู้สึกอึดอัด พอเวลาผ่านไป เขาสั่งมันฝรั่งทอดและเครื่องดื่มเพื่อที่ผู้จัดการร้านจะไม่ไล่เขาออกจากร้าน แม้ฉันจะพักอยู่ไม่ไกล แต่ก็กลัวที่จะเดินกลับบ้านคนเดียวผ่านลานจอดรถสองแห่งที่มืดและต้องข้ามลานทรายไปอีก ในที่สุด ตอนเที่ยงคืนฉันเข้าไปห้องทำงานเพื่อใช้โทรศัพท์
4. ตามที่โฆษณาไว้
   ในช่วงวันหยุด ฉันกับสามีไปล่องแพในแม่น้ำแชตตาฮูชี ในรัฐจอร์เจีย ฉันสวมรองเท้าแตะ ชุดกระโปรงไม่มีแขน หมวกปีกกว้าง ฉันบ่นเมื่อพบว่าน้ำค่อนข้างเชี่ยวและไม่ได้สงบเหมือนที่โฆษณาไว้ ขอบคุณพระเจ้าที่เรานั่งแพไปกับสามีภรรยาที่มีประสบการณ์ล่องแก่งน้ำเชี่ยวมาก่อน พวกเขาสอนสามีฉันใช้พายและสัญญาว่าจะพาเราไปถึงจุดหมายอย่างปลอดภัย ดีที่ฉันใส่เสื้อชูชีพ ฉันกรีดร้องและยึดที่จับพลาสติกบนแพไว้แน่นจนมาถึงฝั่ง ฉันขึ้นฝั่งและเทน้ำออกจากกระเป๋า ในขณะที่สามีช่วยบิดน้ำออกจากชายกระโปรงที่เปียกโชก เราหัวเราะกันอย่างสนุก แม้ว่าการเดินทางจะไม่ได้เป็นอย่างที่โฆษณาไว้
5. “น่ารัก!”
   "น่ารัก!” คำอุทานนี้มาจากลูกสาวผมในเช้าวันหนึ่งขณะที่เธอแต่งตัว ผมไม่รู้ว่าลูกหมายถึงอะไรจนกระทั่งเธอชี้ไปที่คำว่า “น่ารัก!” บนเสื้อซึ่งเคยเป็นของลูกพี่ลูกน้อง ผมสวมกอดเธอขณะที่เธอยิ้มกว้างอย่างสุขใจ “ลูกพ่อน่ารัก!” ผมย้ำคำนั้นอีกครั้ง คราวนี้เธอยิ้มกว้างยิ่งขึ้น ลูกวิ่งจากไปพร้อมกับพูดคำนั้นซ้ำๆ